Crónica persoal e modesta dun Consello Nacional excepcional

* Paula Vázquez Verao

Para o Encontro Irmandiño, o BNG, en continuo declive dende dende hai case dous lustros, está necesitado de reflexionar sobre a realidade da Galiza actual para trazar as liñas estratéxicas que permitan continuar no proceso de emancipación nacional e iniciar a recuperación nas próximas municipais. Restablecer a credibilidade da fronte nacionalista esixe, en primeiro lugar, cumprir coa legalidade estatutaria, respectar as normas básicas de convivencia democrática que nos dimos, e non suspendelas por "situacións excepcionais".

O Encontro Irmandiño tivo razón nos seus argumentos ou, polo menos, estes foron plantexados con veracidade e non construíndo o discurso segundo conveña á decisión que se quere adoptar, como parece que fixo a UPG.

O cerne do asunto é que para o comunismo patriótico todo vai ben mentres que no EI se fai outra análise do momento político que leva á conclusión de que é preciso un profundo proceso de reflexión acerca dos erros do nacionalismo galego e un exercicio de resintonización ca sociedade, de xeito que a Asemblea Nacional que se propón non é, dende logo, "para mirármonos o embigo durante tres meses", senón, precisamente, para saír da nosa charquela, na que se pode estar algo quente, pero na que tamén crían os bechos e apodrece a auga. Mirar para o embigo é o que propón a UPG: seguir nesta louca fuxida cara adiante no convencemento de sermos a vangarda das loitas sociais do noso país - ben advertiu Beiras na súa intervención: ¡a ver se imos confundir os intereses das clases traballadoras cos intereses do partido que teoricamente as representa e estes cos da súa clase dirixente! -.

* Ler o artigo completo aquí.